บทที่ 671

ในจวนเซวียนหยวน เซวียนหยวนจิ่งทำลายข้าวของด้วยความโมโห นอกจากอาเฉียวแล้ว คนรับใช้ทั้งหมดต่างก็อยู่ไกลออกไป ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้เขา

หลังจากนั้นครู่ใหญ่ โทสะของเซวียนหยวนจิ่งถึงได้ทุเลาลง เขากุมหัวแล้วนั่งลงบนพื้นด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย

เซวียนหยวนช่านเดินมานั่งข้างกายเขา แล้วจบหัวเขา “อาจิ่ง เป็นอันใดไป”...